نه پدر كشتگي هست و نه دشمني

امروز يكي از اعضاي انجمن روزنامه نگاران از من پرسيد كه آيا بين شما و برخي از اعضاي انجمن مشكلي هست ؟ از ايشان خواستار آن شدم كه شفاف و بدون پرده صحبت كن و قبل از اينكه صحبت كنه بهش گفتم اين گفت و گو را در معرض ديد عموم خواهم گذاشت ؛ ايشان هم گذاشتن موضوع را در معرض ديد عموم قرار دادن را بلامانع دانست اما خواست كه نامش محفوظ بماند .

پس از اين كه مطمئن شد  كه نامي از ايشان برده نخواهد شد گفت : آيا با آقايان داريوش حسين عرب ـ مجتبي پناهي و علي سعدي مشكلي داري ؟

گفتم : من به شخصه با هيچ كس مشكلي ندارم ، اين سه نفر از بهترين دوستان شخصي و مطبوعاتي من هستند ؛ زماني با داريوش حسين عرب آشنا شدم كه در تيم استقلال شوش قرارداد بسته بود و بعد از سهراب الفتي و حميد ويسي دروازه بان سوم اين تيم بود . به اين دليل دروازه بان سوم بود كه نسبت به دو رقيب ديگرش جوانتر بود و البته آن زمان كه پولي در ميان نبود نشستن بر روي نيمكت تيمي به نام استقلال كه در مسابقات ليگ برتر استان خوزستان حضور داشت افتخار بزرگي براي هر بازيكن بود و ديگر دروازه بان هايي كه در ساير تيم هاي در مسابقات باشگاهي شوش دروازه بان ثابت و اول تيم خود بودند به سهراب الفتي ـ حميد ويسي ـ داريوش حسين عرب و كريم حجازي قطبه مي خورند .

كارو كارگر در شمال استان خوزستان را عهده دار بودم ، به همين نام اقدام به فعاليت ورزشي نمودم و در اولين گام چند نفر را به عنوان تيم دوچرخه سواري كارو كارگر به هيئت دوچرخه سواري شوش معرفي نمودم كه يكي از ركاب زنان داريوش حسين عرب بود خوشبختانه تيم كارو كارگر از بين 12 تيم شركت كننده مقام اول را كسب نمود .

پس از گذشت چند روز اقدام به تشكيل تيم فوتبال كار و كارگر نمودم كه داريوش حسين عرب به عنوان دروازه بان اول و برادرانش ، كورش حسين عرب ـ ايرج حسين عرب و..... به عضويت اين تيم درآمدند و با همكاري مجيد چعب در اولين بازي تداركاتي خود مقابل تيم آپادانا قرار گرفت و داريوش حسين عرب روز خوبي را در اين مسابقه از خود نشان داد تا اينكه عشق و علاقه اش را به خبرنگاري دريافتم و گام به گام او را با اصول خبرنويسي آشنا كردم به طوري كه به خود جرأت داد و يكي از آن روزها حكمي را به من نشان داد كه از طرف ايرج يگاه سرپرستي هفته نامه جهان اقتصاد در خوزستان به عنوان خبرنگار اين نشريه منصوب شده بود كه ابتدا اول حكمش را بوسيدم و بعد خودش را چون افتخارم اين بود كه يك خبرنگار به جمع خبرنگاران شوش افزوده شده است .

در آن زمان شاگردان ديگري را هم پرورش دادم و به مطبوعات شوش معرفي نمودم كه از بين آنها مي توان به داريوش پارسا ـ جواد يار محمدي ـ فرزين يارمحمدي و عليمراد واهبي اشاره كرد .

چند سالي داريوش حسين عرب را نديدم تا اين كه مطلع شدم متأهل است و دو دختر مهربان داره به نام نجمه و نغمه .. يك روز كه در دفتر انجمن روزنامه نگار نشسته بودم به اتفاق خانمش كه چند روز بعد در انجمن روزنامه نگاران عضو شد ، امد و با هم خاطرات گذشته را مرور كرديم 

و اما نحوه ي آشنايي من با مجتبي پناهي از طريق علي روسي از ديگر همكاران مطبوعاتي كه الگوي ادب و معرفت است آشنا شدم ؛ جواني پر جنب و جوش كه براي طي كردن پله هاي ترقي آرام و قرار نداشت ، هر چند  بي تجربه بود اما در كنار بزرگاني چون علي روسي و مراد علي رضوان رشد كرد من نه با داريوش حسين عرب مشكلي دارم و نه با مجتبي پناهي ولي در مورد بعضي از موضوع ها اختلاف نظر داريم كه اين اختلاف سليقه در هر دستگاهي ممكن است به وجود آيد ، به طور مثال مي توان به مجلس شوراي اسلامي اشاره كرد ؛ نمايندگان مردم در حالي كه با هم همكار هستند ولي در مورد هر موضوعي كه صحبت مي كنند مخالف و موافق دارند .

در آخر به نحوه آشنايي و دوستي خودم با علي سعدي بپردازم .... هر چند از قبل اطلاع داشتم كه ايشان از طرف سيدجاسم ساعدي به عنوان مدير مسئول هفته نامه ي صداي كرخه منصوب شده ؟، اما هنوز حضوري همديگه رو نديده بوديم تا اين كه در يكي از همايش ها از نزديك با ايشان آشنا شدم و دوستي ما زماني گرم و صميمي شد كه علي سعدي شيرين ترين و تلخ ترين خاطره ي زندگي مطبوعاتي من را در يك ستون از صداي كرخه منعكس كرده بود . هم اكنون هم يكي از دوستان ماست . هر چند در  انتخابات دوره ي گذشته و به استناد بعضي از نقل قول ها صحبت هايي شده ، ولي به شخصه من تاكنون نه در فعاليت مطبوعاتي ام و نه در عرصه ي تئاتر و عكاسي به خودم اجازه نداده ام  و نخواهم داد كه غيبت دوستاني را داشته باشم كه حضور ندارند تا از خود دفاعي بكنند . من هر عيب و يا نقصي در كسي ببينم در صورتي كه خودم آن عيب و نقص را نداشته باشم در صورتي با روحيات آن فرد يا افراد آشنايي داشته باشم و بدانم كه انتقاد پذير هستند به صورت خصوصي با آنها در ميان مي گذارم .

اين دوست ما گفت پس چرا يك نفر از آنها شما را تخريب مي كند و هر جا كه مي رسد اظهار مي دارد كه عباس كرم الهي كم سواد است و توان مديريت انجمن روزنامه نگاران را ندارد و يا اينكه ايشان بازنشسته ي گروه صنايع كاغذپارس است و چرا عرصه را بر جوانان تنگ كرده و حاضر نيست صندلي رياست را به فرد ديگري بدهد ؟

بدون اين كه از او بخواهم كه چه كسي اين حرف ها و اظهار نظرها را كرده گفتم : اصلا چرا كم سواد ؟ من در جواب اين عزيز مي گويم من بي سوادم  و سواد خواندن و نوشتن را هم ندارم ولي مهم اين است كه بعد از دوسال تعطليلي اداره ي فرهنگ و ارشاد اسلامي از من خواست تا امورات انجمن روزنامه نگاران را عهده دار شوم . و اما در بخش ديگري آن فرد گفته است كه چرا بر صندلي رياست تكيه داده و عرصه را بر جوانان تنگ نموده  ، مي گويم من عاشق خدمتم و به دنبال قدرت نيستم ، اگر دنبال قدرت بودم و يا اگر فقط به دنبال به به و چهچه گفتن بودم اين وضع زندگي ام نبود ، به خواست خداوند يكتا تا كنون لقمه ي حلالي وارد زندگي ام نشده و از اين بابت از خداوند منان شاكرم كه شر شيطان رانده شده را هميشه از من دور نموده است . ميز و صندلي به مديران عالي رتبه ي در سطح كشور وفادار نبوده و نيست،واسه من بي سوادي كه بر حسب تشخيص رئيس  اداره به اين عنوان منصوب شده ام وفادارد ؟ در همين لحظه چنانچه رئيس اداره ي فرهنگ و ارشاد اسلامي تصميم بگيرد كه نبايد باشم آيا مي توانم خودم را تحميل كنم ؟

 در بخش پاياني آن شخص  گفته است كه من كارمند بازنشسته ي گروه صنايع كاغذپارس هستم و چرا به خود اجازه داده ام كه عرصه را بر ديگران تنگ كنم در جواب مي گويم بله من افتخار آن را دارم كه 26 سال يعني از تاريخ 8/2/1366 لغايت 29/12/1391  در گروه صنايع كاغذپارس مشغول به خدمت بودم و كارم را با كارگري ساده شروع كردم چون هدفم كار و بود و كار بود و كار نه نه چيز ديگر و وقتي كه در آستانه ي بازنشستگي بودم يك سال به عنوان روابط عمومي نمونه در سطح شهرستان شوش معرفي شدم و به طور همزمان ادارات روابط عمومي ـ مسئول دفتر مدير امور اداري و دايره ي ضبط اوقات كاري پرسنل را بر عهده داشتم و بر حسب نياز و تقاضاي مديريت و مدير امور اداري دو سال بيشتر ماندم و قبل از اين كه در كاغذپارس استخدام شوم از سال 1361 فعاليت هنري و از سال 1362 فعاليت مطبوعاتي خود را شروع كرده بودم و طي اين مدت روئسا و سرپرستان زيادي در اداره ي فرهنگ و ارشاد اسلامي آمدند و رفتند كه به چند نفر از آنها اشاره مي كنم : « حاج آقا راوش ـ حاج آقا احمدي ـ رحيم فضليت پور ـ موسويان ـ اهوازيان ـ حجت الله كايد خورده  ـ حاج آقا سلمان محمدي ـ ناصر چناني ـ محمد جوروند ـ حاج غلامعلي رستگار ـ محمد حسين طهماسبي ـ حاج آقا ولي اله مهدوي ـ خدايار رضايي ـ مرتضي حيدري آل كثير و در حال حاضر شريف احمدي كه چهاردهمين رئيسي است كه با آنها در بخش هاي مختلف فعاليت داشته ام و اين را هم بگويم كه صندلي انجمن روزنامه نگاران و يا هر انجمن ديگر فقط عشق مي خواهد و علاقه ـ وقت ميخواد و برنامه ريزي و از همه مديريت ديني ميخواهد و بدون دريافت حق الزحمه و در راه رضاي خدا كار كردن ؛ در اين گفت و گو از پيشكسوتان مطبوعات و جواناني كه در عرصه ي اطلاع رساني يا فعال بوده اند و يا شروع كرده اند مي پرسم اگر احساس مي كنيد كه اين حقير عرصه را بر كسي تنگ كرده مستقيم بگوئيد و من در مقابل شما سر تعظيم فرود مي آورم و كنار مي روم اما اين را در پايان اين گفت و گو بگويم كه در سال 1378 با پيشنهاد من و موافقت محمد جوروند رئيس آن وقت اداره انجمن روزنامه نگاران تأسيس شد و به عبارتي شخصا پايه گذارش بوده ام كه اين راه مي توان از بزرگاني چون غلامعلي ياحسن ـ عبدالرضا ياحسن ـ عليرضا ياحسن ـ حاج علي دهان ـ عليرضا سيلاني ـ سيد احمد سيد معصومي ـ اميد كرد ـ علي روسي ـ رضا چناني ـ فاطمه ديناروند ـ خديجه ي طالبي ـ علي طالبي و......... نام برد لذا كسي كه قرار است جايگزين شود اين را بداند كه دوسال وقفه تجربه اي است نا بخشودني ... اميدوارم كه ديگر در آينده شاهد اين وقفه ها نباشيم و اين را هم بگويم اگر مسئوليت انجمن را نداشته باشم مسئوليتم سبك تر نمي شود چون رسالت خبرنگاري را با 31 سال تجربه با خود يدك مي كشم و براي پايگاه خبري شوش نيوز ـ ايران انا و روزنامه هاي كيهان و كارو كارگر فعاليت مي كنم و از طرفي گروه تئاتر انديشه را مديريت خواهم نمود .